Bogusław Wolniewicz, wybitny polski filozof i logik, znany był ze swoich kontrowersyjnych i często krytycznych poglądów na temat współczesnych sporów cywilizacyjnych. Jego filozoficzne stanowisko charakteryzowało się głębokim sceptycyzmem wobec idei liberalnych oraz obroną tradycyjnych wartości i struktur społecznych. Wolniewicz, jako uczeń Kazimierza Ajdukiewicza, wykształcił podejście analityczne, które stosował do analizowania zjawisk społecznych i cywilizacyjnych, często podkreślając konieczność zachowania zdrowego rozsądku i krytycznego myślenia.
Jednym z kluczowych tematów w twórczości Wolniewicza było zagadnienie konfliktu między cywilizacją zachodnią a światem islamu. Wolniewicz argumentował, że islam, ze względu na swoją fundamentalistyczną naturę, stanowi poważne zagrożenie dla wartości i struktur cywilizacji zachodniej. Uważał, że liberalna polityka migracyjna i brak zdecydowanej obrony własnych wartości prowadzą do erozji zachodniej kultury i tożsamości. Wolniewicz był przeciwnikiem wielokulturowości jako idei, która, jego zdaniem, prowadzi do dezintegracji społecznej i osłabienia państw narodowych.
Wolniewicz krytykował również współczesny liberalizm, który postrzegał jako ideologię destrukcyjną dla tradycyjnych wartości. Argumentował, że liberalizm, ze swoim naciskiem na indywidualizm i relatywizm moralny, prowadzi do atomizacji społeczeństw i zaniku wspólnotowych więzi. Szczególnie ostro krytykował ruchy feministyczne i LGBT, które, jego zdaniem, podważają tradycyjne role płciowe i rodzinne, co w dłuższej perspektywie prowadzi do destabilizacji społecznej. Wolniewicz podkreślał, że stabilność społeczna opiera się na tradycyjnych instytucjach, takich jak rodzina, religia i naród, które muszą być chronione przed wpływami liberalnych ideologii.
Kolejnym ważnym wątkiem w myśli Wolniewicza była krytyka nowoczesnej demokracji. Filozof uważał, że współczesna demokracja, oparta na idei równości i praw człowieka, często prowadzi do tyranii większości i zaniku elitarnych struktur, które są niezbędne dla zdrowego funkcjonowania państwa. Wolniewicz argumentował, że demokracja bez silnych, kompetentnych elit prowadzi do populizmu i politycznej niestabilności. Postulował potrzebę silnych, autorytarnych liderów, którzy mogą utrzymać porządek i stabilność w społeczeństwie.
Jednym z kluczowych aspektów filozofii Wolniewicza była jego obrona realizmu ontologicznego i epistemologicznego. Wierzył, że istnieje obiektywna rzeczywistość, która jest niezależna od ludzkich przekonań i interpretacji. W kontekście sporów cywilizacyjnych oznaczało to, że pewne wartości i zasady są uniwersalne i niezmienne, niezależnie od kulturowych różnic. Wolniewicz był przeciwnikiem postmodernizmu, który jego zdaniem prowadzi do relatywizmu moralnego i poznawczego, co w konsekwencji osłabia zdolność społeczeństw do rozpoznawania i obrony obiektywnych prawd.
Wolniewicz kładł również duży nacisk na rolę religii w życiu społecznym. Jako zwolennik katolicyzmu, wierzył, że religia jest fundamentem moralnym i kulturowym, który kształtuje tożsamość i wartości społeczeństwa. Uważał, że sekularyzacja i dechrystianizacja Europy prowadzą do kryzysu moralnego i kulturowego, a odrzucenie religii osłabia moralne fundamenty społeczeństwa. W związku z tym, Wolniewicz postulował powrót do chrześcijańskich wartości jako sposobu na odbudowę społecznej i kulturowej jedności.
W kontekście sporów cywilizacyjnych Wolniewicz podkreślał również znaczenie patriotyzmu i tożsamości narodowej. Krytykował globalizm i idee ponadnarodowe, które, jego zdaniem, prowadzą do erozji suwerenności państw narodowych i tożsamości narodowej. Uważał, że silne państwa narodowe są niezbędne dla zachowania kulturowej różnorodności i autonomii, oraz że patriotyzm jest kluczowym elementem w budowaniu i utrzymywaniu społecznej spójności.
W obliczu współczesnych wyzwań cywilizacyjnych Wolniewicz apelował o powrót do konserwatywnych wartości i tradycji jako sposobu na zachowanie stabilności i tożsamości społeczeństw zachodnich. Jego filozofia, choć często kontrowersyjna i krytykowana za swoje skrajne stanowiska, oferuje ważne refleksje na temat roli tradycji, religii i tożsamości narodowej w obliczu globalnych przemian i konfliktów cywilizacyjnych. Wolniewicz, mimo swojej surowej krytyki współczesnych tendencji, starał się wskazać na konieczność zachowania zdrowego rozsądku i krytycznego myślenia jako kluczowych narzędzi w obronie wartości, które uważał za fundamentalne dla ludzkiego dobrobytu i rozwoju społecznego.