W globalnym systemie kryzysy są nieuniknione. Wynika stąd powszechna konieczność podjęcia działań mających na celu jeśli nie zapobieganie, to chociaż zmniejszanie ich zasięgu i skutków. Poszczególne państwa i organizacje międzynarodowe starają się wypracować sposoby rozwiązania tego problemu, z których najczęściej dyskutowane brzmią:
- rozwiązanie problemów musi być stopniowe i opierać się na wielu wykonawcach, rządy państw, międzynarodowe instytucje finansowe i prywatne sektory finansowe muszą być w ten proces jednakowo włączeni i zaangażowani;
- należy skoncentrować się na stworzeniu jednolitych międzynarodowych norm ekonomicznych, zasad postępowania itp., które zostaną wdrożone i monitorowane przez istniejące już instytucje – zwiększenie przejrzystości zasad zmniejszy niepewność na rynku;
- należy uporządkować najważniejsze gospodarki świata. „Jawność i przejrzystość zasad finansowych w najważniejszych krajach miałaby znaczny wpływ na globalną stabilizację, ja również stanowiłaby przykład do naśladowania dla innych, mniejszych gospodarek.”[1]
Jednakże bez zaangażowania i współdziałania ze strony przedsiębiorców przyjęte uniwersalne zasady pozostaną tylko słowami i dokumentami bez realnego wpływu na życie zwykłych ludzi, co zagraża wolnemu, globalnemu rynkowi, gdyż bez minimum standardów ludzie będą się czuli niepewni jutra.
„Teraz trzeba wybrać – muszą wybrać wszyscy – rządy, korporacje, pozarządowe organizacje i organizacje międzynarodowe: wybieramy globalny rynek napędzany tylko rachunkiem i krótkoterminowym zyskiem czy też globalny rynek z ludzką twarzą również dla tych, którym się nie powiodło (Trzeci Świat), gdzie ci, którym się powiodło biorą odpowiedzialność za tych, którym się nie udało”.[2]
Globalizacja nie pozostanie bez wpływu na politykę realizowaną przez państwa. Jej wpływ będzie zależny od aktywnej roli instytucji państwowych, stopnia rozwoju społeczno-gospodarczego kraju orz miejsca kraju i jego gospodarki w strukturze świata. Dlatego państwa we własnym zakresie muszą podjąć konieczne zmiany w zakresie prawa i ładu instytucjonalnego, liberalizacji handlu i przepływów (tworząc jednak system wspierania lub ochrony krajowej przedsiębiorczości) oraz w obszarze warunków stabilizacji ekonomicznej, bezpieczeństwa i amortyzowania światowych wahań koniunkturalnych.
[1] Janusz Walecki, Globalny kapitalizm – potrzeba nowego podejścia, z: Wyzwania procesu globalizacji wobec człowieka, red. Ewa Okoń-Horodyńska, Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego, Katowice 1999r., s.24.
[2] Janusz Walecki, Globalny kapitalizm – potrzeba nowego podejścia, z: Wyzwania procesu globalizacji wobec człowieka, red. Ewa Okoń-Horodyńska, Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego, Katowice 1999r., s.27.