1. Pradzieje ludzkości.
Gospodarka zbieracko-łowiecka. Zagadka paleolitycznego malarstwa.
Początki rolnictwa (ok. 12 000 lat p.n.e.).
Powstanie pierwszych cywilizacji: Mezopotamia i Egipt (ok. 3500 r. p.n.e.), dolina Indusu (ok. 2800 r. p.n.e.), Indie i Chiny (ok. 1500 r. p.n.e.).
Rewolucja duchowa VI w. p.n.e. i jej konsekwencje.
2. Narodziny hinduizmu.
Powstanie cywilizacji indyjskiej i jej wczesna religia (Rygweda).
Wczesne upaniszady (VII-VI w. p.n.e.) i nauka o samsarze (reinkarnacji).
Teoria i praktyka jogi królewskiej.
Ramajana i Mahabharata (a zwłaszcza Bhagawadgita): hinduizm pobożnościowy, jego bogowie i praktyki.
3. Narodziny buddyzmu.
Życie i nauczanie Buddy (VI-V w. p.n.e.).
Cztery Prawdy Szlachetne i Szlachetna Ścieżka Ośmioraka.
Buddyzm therawady.
Buddyzm mahajany i jego odmiany: madhjamaka, jogaczara, buddyzmy czystych krain.
Buddyzmy wadżrajany i zen.
4. Narodziny filozofii w starożytnej Grecji.
Filozofowie przyrody z Miletu: Tales (ok.620-ok.550), Anaksymander, Anaksymenes.
Pitagoras z Samos (ok.570-ok.497 p.n.e.) i jego uczniowie.
Spór Heraklita (ok.540-ok.480 p.n.e.) z eleatami o istnienie ruchu.
Empedokles (ok.480-ok.420 p.n.e.) o czterech materialnych elementach, miłości i niezgodzie. Anaksagoras (ok.500-ok.430 p.n.e.) o nieskończonej liczbie elementów i wprawiającym je w ruch duchu.
Atomizm Demokryta (II poł.V w. p.n.e.).
5. Ateny jako „szkoła Hellady”.
Relatywizm sofistów.
Etyczne poszukiwania najmądrzejszego z ludzi, Sokratesa (469-399 p.n.e.): intelektualizm etyczny, metoda zbijania i metoda położnicza.
Hedonizm Arystypa (ok.435-ok.355).
Cynizm Antystenesa (ok.445-ok.365 p.n.e.) i Diogenesa (ok.410-ok.320).
6. System filozoficzny Platona (427-347 p.n.e.).
Idee a rzeczy (i dodany później Demiurg).
Człowiek jako dusza uwięziona w ciele.
Upadek duszy.
Wizja wędrówki dusz.
Uczenie się jako przypominanie sobie.
Ku miłości platonicznej.
Projekt państwa doskonałego.
7. System filozoficzny Arystotelesa (384-322 p.n.e.).
Forma a materia, cztery przyczyny, celowość w naturze.
Kosmologia: wieczny, kulisty świat z kulistą ziemią w środku, Pierwszy Poruszyciel.
Rzeczy nieożywione, rośliny, zwierzęta i ludzie. Człowiek jako zwierzę rozumne.
Kontemplacja teoretyczna jako źródło doskonałego szczęścia.
Etyka rozumnego umiaru.
Polityka. Oczyszczająca rola sztuki (katharsis).
Podboje Aleksandra Wielkiego i początek epoki hellenistycznej.
8. System filozoficzny Epikura (341-270 p.n.e.).
Atomy i próżnia.
Powstanie i budowa świata.
Przyjemności głupców i wybory epikurejskich mędrców. Grono przyjaciół i kwiaty w Ogrodzie.
9. Twórcy stoicyzmu: Zenon z Kition (334-262 p.n.e.) i Chryzyp z Soloi (ok.280-ok.204 p.n.e.).
Materia a pneuma, rola logosu.
Świat jako najlepszy z możliwych światów i cykliczność dziejów.
Głupcy a mędrcy: człowiek nie może zmienić swego losu, ale może zmienić swój stosunek do losu.
Eklektyczny stoicyzm Panajtiosa (ok.185-ok.110 p.n.e.) i Posejdoniosa (ok.135-ok.50 p.n.e.).
Rzymscy epigoni stoicyzmu: Seneka (ok.3 p.n.e.-65), Epiktet (ok.50-ok.120), Marek Aureliusz (121-180).
10. Sceptycy przeciw dogmatykom.
„Święty” sceptycyzmu: Pirron z Elidy (ok.365-ok.275 p.n.e.).
Sceptycyzm akademicki Arkezylaosa (ok.316-ok.240 p.n.e.) i Karneadesa (214-129 p.n.e.).
Tropy Ainezydemosa (I w.p.n.e.) i Agryppy w ujęciu Sekstusa Empiryka (ok. 200 n.e.).
11. Uczeni w Aleksandrii.
Dzieło Euklidesa (ok.300 p.n.e.).
Starożytna astronomia: Arystarch z Samos i jego pomiary odległości do Słońca i Księżyca oraz heliocentryczny model świata (ok. 270 p.n.e.).
Matematyczne i fizyczne osiągnięcia Archimedesa z Syrakuz (ok.285-211).
Eratostenesa (ok.285-193) pomiary obwodu Ziemi.
Model ruchów planet Hipparcha (ok.140 p.n.e.).