Etyka polityczna Arystotelesa, zawarta głównie w „Etyce nikomachejskiej” i „Polityce”, jest fundamentalnym elementem jego filozofii, gdzie moralność jednostki i dobro wspólne są ze sobą ściśle powiązane. Arystoteles uważa, że człowiek jest istotą społeczną (zoon politikon), co oznacza, że do pełnego rozwoju swojej natury potrzebuje życia w społeczeństwie. Dla Arystotelesa, życie polityczne nie jest tylko zbiorem regulacji prawnych i instytucji, ale raczej przestrzenią, w której jednostki mogą realizować swoje najwyższe wartości moralne i osiągać szczęście (eudaimonia).
W „Etyce nikomachejskiej” Arystoteles przedstawia swoje poglądy na temat cnoty i dobra moralnego, kładąc nacisk na rozwój cnót etycznych (arete) jako kluczowy element ludzkiego życia. Cnota to zdolność do podejmowania właściwych działań, kierowanych przez rozsądek (logos), w odpowiednich okolicznościach. Arystoteles wyróżnia różne cnoty, zarówno intelektualne, jak i moralne, które kształtują charakter jednostki i jej zdolność do uczestnictwa w życiu społecznym. Dla Arystotelesa, najwyższą formą życia moralnego jest życie kontemplacyjne (theoria), ale zdaje sobie sprawę, że większość ludzi realizuje swoje życie w kontekście politycznym.
W „Polityce” Arystoteles rozwija swoje poglądy na temat organizacji politycznej i roli państwa w kształtowaniu życia moralnego obywateli. Twierdzi, że państwo istnieje po to, aby zapewnić swoim obywatelom możliwość osiągnięcia szczęścia, co jest realizowane przez promowanie cnót i zapewnienie warunków do ich rozwijania. Państwo jest dla Arystotelesa naturalnym rozwinięciem podstawowych wspólnot, takich jak rodzina i wieś, i ma na celu osiągnięcie najwyższego dobra (summum bonum) dla wszystkich swoich członków.
Arystoteles wyróżnia różne formy ustrojów politycznych, klasyfikując je według tego, czy rządzący dążą do dobra wspólnego, czy tylko do swojego własnego. Prawidłowe formy rządów to monarchia, arystokracja i politeja (rządy wielu w interesie wspólnym), natomiast formy zdeformowane to tyrania, oligarchia i demokracja (rządy wielu w interesie własnym). Arystoteles preferuje politeję, uważając ją za najbardziej stabilną i sprawiedliwą formę rządów, gdzie obywatele aktywnie uczestniczą w życiu politycznym i podejmują decyzje na rzecz dobra wspólnego.
Etyka polityczna Arystotelesa kładzie duży nacisk na edukację i wychowanie jako kluczowe elementy w kształtowaniu moralnych obywateli. Wierzy, że odpowiednia edukacja, zarówno intelektualna, jak i moralna, jest niezbędna do rozwijania cnót i przygotowania jednostek do uczestnictwa w życiu politycznym. Dla Arystotelesa, państwo powinno odgrywać aktywną rolę w organizowaniu edukacji, aby zapewnić, że obywatele będą zdolni do podejmowania właściwych działań i przyczyniania się do dobra wspólnego.
W kontekście współczesnym, etyka polityczna Arystotelesa oferuje cenne lekcje dotyczące roli państwa w promowaniu moralności i dobra wspólnego. Jego wizja polityki jako przestrzeni dla realizacji wartości moralnych i kształtowania dobrego życia ma nadal znaczenie w debatach na temat roli edukacji, znaczenia cnót obywatelskich i odpowiedzialności rządzących. Arystotelesowskie podejście do polityki jako moralnego przedsięwzięcia, które ma na celu nie tylko zarządzanie społeczeństwem, ale również kształtowanie jego moralnego charakteru, może być inspiracją dla współczesnych myślicieli i polityków w dążeniu do bardziej sprawiedliwego i moralnego społeczeństwa.